Gdybym mówił językami  ludzi i aniołów
A miłości bym nie miał …. Byłbym nikim

Wołam ciszą niczym nie zmierzoną
Całunem spowity miłości umarłej
Szarpany  życiem, śmiercią niewolony
Do wrót nadziei  zaledwie  dotarłem

By kochać  bez miary w anielskim zachwycie
I z cierpliwością znosić ciężar losu
Który cierpieniem tak  dzieli obficie
Jak łaska  wydarta głębinom chaosu

By  to co złowrogo tak  szuka  poklasku
Nie wyniosło  pychą  mojego   zachwytu
Nie  pałało  gniewem  lecz w dobroci blasku
Legło  pokryte  ciężarem  granitu

Przeszłość  zacisnę  w garści  popiołu
Rozświetlę  życie   strofami  liryki
Ale mówiąc  językami  ludzi i aniołów
Pozbawiony  miłości …. Byłbym nikim

autor :AB