Serce zamienić trzeba w głaz
i przestać cierpieć -
a skosi czas uczucia w nas
ognistym sierpem.

Tylko te noce jakoś przeczekać
i jakoś prześnić
by opadł ból na serca dno
ołowiem ciężkim.

I tylko z nocy przepędzić koszmar
i jakoś zasnąć
a wraz z porankiem wszystko ukoi
słoneczne światło.

Lecz gdy ze świtem jeszcze nie umrze
we mnie ta miłość-
srebrzystym ostrzem i jednym ciosem
wniknie mi w żyły.

A wraz z odgłosem krwi ściekającej
po mych nadgarstkach
w biel i bezczucie przemienię ból mój,
co tak narasta.

autor :Martynka