Pomiędzy Wolną Wolą a Sumieniem

Pod lazurowym niebem, życiem tętni życie. Niby jedno a jednak tak mnogie i w swej istocie tak niepowtarzalne.

Przydrożny głaz majestatycznie obnaża różnice pomiędzy materią a transcendencją, i będąc całkowicie zanurzony w życie, staje się statycznym świadkiem przemijania.

Ogromne bogactwo gatunków rozpiera się dookoła siebie w przestrzeni szczelnie otulonej czasem.

Samo życie, zdaje się być monolityczne, ale wyłania się z niego całe bogactwo i różnorodność stworzenia stanowiące właśnie tę monolityczną całość.

Choć samo w sobie nie posiada świadomości, to jest nią przeniknięte aż po najmniejszą cząstkę swojego jestestwa, które dopiero wtedy pozwala wszelkiemu życiu zaistnieć i trwać.

Nic nie jest tu ani przypadkowe ani bezcelowe. każde życie nawet to najmniejsze zawiera w sobie głęboki sens i cel którym jest nieskończoność.

Przemieszczając się pomiędzy różnymi formami i poziomami, zmierza własną drogą ku doskonałości i ku wiecznej egzystencji.

Ta cała mnogość życia, pozbawiona wyższej wrażliwości, rozpościera się pomiędzy energią a instynktem cały czas dążąc ku świadomości.

To ona dopiero jest w stanie wypełnić transcendentną przestrzeń, rozpostartą pomiędzy wolną wolą a sumieniem.

Tak zaczyna się nasze ludzkie życie, jedyne wśród mnogości życia, od którego cała wieczność dopiero się zaczyna.

Nasze życie, jest wyjątkowe i sprawcze. Twórcze i zagadkowe. Nieprzewidywalne i niepojęte, zaczynające się tam, gdzie wszelkie inne formy życia, osiągają swój szczyt możliwości.

Trwa ono w nieprzejednanej symbiozie wszystkich form, uzupełniając się wzajemnie i podążając ku swemu stwórcy, gdzie wieńczy ono swój własny sens i cel ostateczny.

Bóg stworzył na własny wzór i podobieństwo, życie absolutnie wyjątkowe, życie wyniesione ponad wszelkie inne.

Stworzył człowieka, który otrzymał od niego pełnię wolności a niczym już nie ograniczony, został wyposażony w wolną wolę i sumienie.

One to wymagają absolutnie doskonałej równowagi, której jakiekolwiek zachwianie prowadzi człowieka w otchłań.

Sumienie bowiem, jest pochodną wolnej woli a wolna wola jest ostatecznym wynikiem oddziaływania sumienia.

Jeśli więc sumienie weźmie górę nad wolną wolą, człowiek staje się niewolnikiem a jeśli wolna wola samoistnie będzie dominować nad sumieniem, człowiek staje się zbrodniarzem.

Doskonała równowaga pomiędzy sumieniem a wolną wolą sprawia zaś, że świat staje się szlachetny, piękny, dobry i tętniący życiem.

Tym życiem, które rozpościera się pomiędzy energią a instynktem, pomiędzy wolną wolą a sumieniem.

Nasze, ludzkie życie trwa w symbiozie i z jednym i drugim ale doskonale spełnia się tylko pomiędzy wolną wolą a sumieniem.

To, jak będziemy korzystać z wolnej woli i sumienia, ostatecznie przesądzi, czy wieczność stanie się dla nas życiem, czy też pogrążymy się w nicości w której przepada wszystko.